Mening: Ja, de werkgelegenheidsgraad moet omhoog, maar dan op een echt faire manier.

Achter dit opiniestuk kan je als ABVV-militant alleen maar staan...

(Opinie J. Winderickx)

Na het lezen van het opiniestuk van Open Vld-senator Rik Daems over de volgens hem te hoge uitkeringen (DM 12/1), lijkt het mij dat hij wat te veel tijd heeft doorgebracht in de fluwelen zetels van de senaat en niet meer weet hoe het leven van gewone mensen eruitziet. Zijn vaststelling komt erop neer dat in België mensen met een uitkering vaak financieel beter af zijn dan wie werkt.

Zijn discours wordt mooi verpakt in het bekende neoliberale eerlijkheidsriedeltje, dat uiteraard in eerste instantie goed klinkt: werken moet worden beloond en wie niet werkt mag die andere groep niet te veel tot last zijn. Alsof er iemand iets anders beweert?

Ach, de hardwerkende Vlaming en zijn bekende calimerocomplex. Het slaat hier echt wel door in het extreme, door te gaan beweren dat de meeste uitkeringstrekkers bewust kiezen om niet te gaan werken omdat ze er dan financieel op zouden achteruitgaan (bedoelt hij trouwens werkloosheidsuitkeringen of ziekte-uitkeringen, of beide?). Voor wie kinderopvang moet betalen kan dat kloppen, maar met schoolgaande kinderen is dat al niet meer het geval. Uitkeringen starten ruwweg aan zo’n 65 procent van het laatste brutoloon en zakken dan na enkele maanden trapsgewijs tot een forfaitair bedrag dat zelden boven de 1.000 euro uitkomt. Is dat er financieel goed bij zitten? Is dat die luie zetel waar al die zogezegde profiteurs in blijven hangen?

Ik weet niet of Rik Daems weet hoeveel werkende mensen tegenwoordig verdienen, maar het ligt gelukkig hoger dan 1.000 euro (mede dankzij de door de liberalen verfoeide index). Dat er nog te veel (vaak laaggeschoolde) mensen moeten werken tegen een hongerloon is helaas waar, en een schande voor een rijk land als het onze. Net zoals veel hoogopgeleide jongeren niet aan de bak komen en dan maar in armoede bullshitjobs gaan doen en noodgedwongen steeds langer thuis blijven wonen. De beweringen die Rik Daems maakt zijn niet alleen fout, ze zijn ook grof en leggen de schuld bij de vele kwetsbaren in onze samenleving.

Zoals altijd ‘vergeten’ de neoliberale politici die graag wapperen met het beperken van uitkeringen in de tijd (en dat zijn niet alleen de usual suspects Open Vld en N-VA maar tegenwoordig ook cd&v, godbetert) te vermelden dat wie plots geen uitkering meer krijgt, niet zomaar door een werkgever zal worden aangeworven. Alsof de arbeidsmark zo werkt. De realiteit is dan dat die mensen nog meer in armoede, kwetsbaarheid en zwartwerk geduwd zullen worden.

VERMANEND VINGERTJE
Moet er iets gebeuren? Natuurlijk. Heel veel mensen die nu niet werken, willen graag weer aan de slag gaan. Omdat ze tegen hun wil werkloos zijn geworden en hun zelfbeeld en maatschappelijke status willen opkrikken. Omdat ze meer geld willen verdienen (ja, door te werken, Rik Daems). Langdurig zieken willen weer aan de slag, enkele uren per week, want meer is vaak niet haalbaar. Maar vind maar eens een werkgever die zo iemand wil aanwerven. Daar hoor je de heren senatoren nooit over spreken. Het vermanende vingertje en het profiteursdiscours, veel verder komen ze niet. De werkgevers mee in het verhaal opnemen en hén eens vermanend toespreken, het zou een verfrissende wending in het debat vormen.

Rik Daems zijn bijdrage voedt alleen maar het schuldgevoel dat vele werkzoekenden en langdurig zieken nu al hebben. Ja, de werkgelegenheidsgraad moet omhoog, en ja, door eerlijkheid. Maar dan echte eerlijkheid, en die gaat over zorgen dat werknemers minder uitvallen door te hoge werkdruk, door egomane managers en hun zoveelste bezuinigingsronde, door te veel stress, door de eeuwige leugen van efficiëntie en de bijbehorende belofte van winst die nooit komt (tenzij voor de toplui). Dat de hardwerkende senatoren zich daar eens over buigen.